แนวหนัง กำกับโดย นักแสดง
“ ความรักของคนบางคนอาจเหมือนสายลมที่จับต้องไม่ได้แต่รู้สึกถึงมันได้ ...... รับเขียนโปรแกรม
ยุนซุกยอง (ลีบุงฮุน) นักเขียนหนุ่มใหญ่ชื่อดังผู้ชอบเก็บตัว งานเขียนของเขาสร้างแรงบันดาลใจให้กับหนุ่มสาวรุ่นใหม่หลายคน หนึ่งในนั้นก็คือ บ็อกอา สาวนักจัดรายการ ที่สนใจเรื่องราวอันเป็นแรงบันดาลใจที่ซ่อนอยู่ในตัวเขาเป็นพิเศษ จนวันหนึ่ง เธอได้พบกับเขา และได้พบว่า ผู้ชายคนหนึ่งสามารถมีชีวิตอยู่ด้วยหัวใจที่แหลกสลายได้อย่างไร รับเขียนโปรแกรมมือถือ
ยุนซุกยอง ใช้ชีวิตอยู่ในปัจจุบันเพียงเพื่อรอคอยที่พูดคำว่าขอโทษต่อหญิงสาวที่เป็นรักแรกของเขาเพียงเท่านั้น หลังจากที่ บ็อกอา รู้เรื่องราวความรักที่แสนเศร้าของ ซุกยอง เธอได้ตัดสินใจกลับไปยังเมืองที่เขาได้พบกับรักแรกอีกครั้ง
ในฤดูร้อนปี 1969 ยุนซุกยอง (ลีบุงฮุน) นักศึกษาหนุ่มเดินทางไปยังชนบทเพื่อทำกิจกรรมอาสาสมัคร ยุนซุกยองมาจากครอบครัวที่ร่ำรวย แต่เข้มงวดมาก เหตุผลที่แท้จริงที่เขาตัดสินใจเดินทางจากเมืองกรุงมาไกลขนาดนี้ ก็เพื่อหลีกหนีความน่าเบื่อที่บ้านนั่นเอง ที่ชนบทแห่งนี้ เขาได้สัมผัสวิถีชีวิตอันเรียบง่ายของชาวบ้าน ที่สำคัญ เขาได้พบกับบรรณารักษ์สาวหน้าตาน่ารักประจำหมู่บ้านชื่อ จุงอิน (ปาร์ค ซูเอ) และตกหลุมรักเธอทันที ทั้งคู่สานสัมพันธ์อันงดงามขึ้นในช่วงเวลาสั้นๆของฤดูร้อนนั้น แม้ภายนอกจุงอินจะดูร่าเริง แต่เธอเก็บซ่อนอดีตอันปวดร้าวเกี่ยวพ่อแม่เอาไว้ ด้วยความสงสารจุงอิน ที่ถูกคนในหมู่บ้านทำร้ายเพราะสิ่งที่พ่อแม่เธอทำ ซุกยอง จึงตัดสินใจ ชวน จุงอิน มาอยู่ด้วยกันที่โซล
ที่โซล ซุกยอง และ จุงอิน ถูกตำรวจจับเพราะเข้าไปอยู่กลางขบวนประท้วงของนักศึกษา จุงอินถูกเข้าใจผิดว่าเป็นพวกเกาหลีเหนือเนื่องจากพ่อแม่ของเธออาศัยอยู่ที่นั่น ซุกยอง และ จุงอินถูกทรมาน เพื่อให้ยอมรับในความผิดที่พวกเขาไม่ได้ทำ พ่อของ ซุกยอง ยื่นข้อเสนอที่จะช่วยเขาและเธอออกมาจากห้องขัง แต่ ซุกยองจะต้องยอมพูดต่อหน้า จุงอิน ว่าเขาไม่รู้จักเธอและไม่เกี่ยวข้องอะไรกับเธอเลย
.............. ซุกยอง ถูกกดดันอย่างหนัก จนสุดท้าย เขาก็พูดต่อหน้า จุงอินว่า “ เราไม่เคยรู้จักกัน "
หลังจากเหตุการณ์ครั้งนั้น ซุกยอง ถูกปล่อยตัวออกมา แต่จุงอิน ถูกย้ายไปขังที่อื่น ในวันที่ จุงอิน ถูกปล่อยตัว ซุกยอง มาดักรอรับเธอ และประโยคแรกที่เธอพูดเมื่อเห็นหน้าเขาก็คือ “ อย่าร้องไห้ไปเลย ซุกยอง ฉันไม่เป็นไร “ ซุกยอง ตัดสินใจ ที่จะหนีไปอยู่กับจุงอินในชนบทที่ห่างไกลเพื่อที่จะได้ไม่มีใครหาพวกเขาเจอ แต่ที่สถานีรถไฟ จุงอิน กลับหนีเขาไปและนั่นเป็นวันสุดท้ายที่เขาได้เห็นหน้าเธอ
ครั้งสุดท้ายที่จุงอิน มองหน้าซุกยองที่สถานีรถไฟ เธอไม่ต้องการให้เขาทิ้งอนาคตทั้งหมดเพื่อมาอยู่กับเธอ เธอจึงตัดสินใจหนีเขาไป โดยขอเก็บเขาไว้เป็นความทรงจำที่งดงามในหัวใจก็เพียงพอ
โดยทุกวันเธอจะเขียนจดหมายถึงเขาเพื่อที่ว่าสักวันหนึ่งถ้าเธอจากโลกใบนี้ไป จดหมายพวกนี้จะได้ถูกส่งไปให้ผู้ชายที่เธอรักมากที่สุดได้อ่านมัน
